Περί "χρυσαλιφούρφουρου"
(Αντιγραφή από κείμενο του Θοδωρή Σίδερη)

" Το λουλούδι που φυτρώνει στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης,
πέρα από αυτή καθαυτή τη φυσική ομορφιά του, έχει μαγικές ιδιότητες.
Μαντικές. Μπορεί να σου πει αν κάποιος σε αγαπά, αν κάποιος σε σκέφτεται,
να σου φανερώσει μια χαρά που δεν την γνωρίζεις και δεν την περιμένεις. Μπορεί
όμως να σου πει κάτι και για τον εαυτό σου. Ένα συναίσθημα που δεν έχεις ακόμη
συνειδητοποιήσει ότι το φέρεις (δεν είναι θαυμάσιο αυτό σαν σκέψη;). Μπορεί να σε
ωθήσει, με μιά μόνο δική του κίνηση, να κοιτάξεις μέσα στον εαυτό σου. Να ανακαλύψεις
πράγματα που δεν γνώριζες ότι νοιώθεις ή ότι μπορείς να νοιώσεις.

Τί είναι οι στίχοι; Νήματα, που πλέουν στον αιθέρα. Και μπορεί κανείς να αρπάξει κάποιο
και να δει πως το νήμα οδηγεί σε ολόκληρο κουβάρι, ή σε υφαντό. Μπορεί όμως και να
πάρει διάφορα νήματα, και να φτιάξει μια δική του εικόνα για τον κόσμο, τη ζωή, τους ανθρώπους.
Τί είναι οι ήχοι; Ίσως να είναι ο αιθέρας. Ίσως να είναι οι φωνές από τα νήματα. Ίσως...

...Ποιος ξέρει;

Ποιος μπορεί να πει;

Ίσως, λέω εγώ, ο κόσμος μας, αυτή η πόλη, η γειτονιά (υπάρχει ακόμη;), οι γύρω μας,
να είναι κι αυτοί Χρυσαλιφούρφουρα.

Ίσως να είμαστε κι εμείς.

Δεν θα αρνιόμουν ένα ταξίδι στη Λιλιπούπολη, πάντως."

ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΓΩ!! :-))